Dragon 7409 Pz.Kpfw.IV Ausf.J Early Production 1/72

Dragon 7409 Pz.Kpfw.IV Ausf.J Early Production 1/72

Plastikowy model czołgu do sklejania. Zestaw nie zawiera kleju ani farb.

Panzerkampfwagen IV (PzKpfw IV) – niemiecki czołg średni z okresu II wojny światowej. Aż do jesieni 1942 roku był najcięższym wozem pancernym służącym w armii III Rzeszy.

Początkowo był uzbrojony w krótkolufowe działo kalibru 75 mm, jednak pod wpływem doświadczeń wyniesionych ze starć z radzieckimi czołgami T-34 i KW-1 przezbrojono go w armaty długolufowe. Przez kilka miesięcy był najlepszym czołgiem państw Osi i jedynym, który mógł nawiązać równorzędną walkę z wozami alianckimi. Mimo pojawienia się cięższych maszyn PzKpfw V Panther i PzKpfw VI Tiger nigdy nie został przez nie wyparty z dywizji pancernych i do końca wojny był podstawowym czołgiem niemieckim.
Według niemieckiej koncepcji wojsk pancernych, wóz PzKpfw IV miał być najcięższym czołgiem w dywizjach pancernych. Wyposażony w krótkolufowe działo kalibru 75 mm, miał służyć jako wsparcie lżejszych wozów PzKpfw III głównie w starciu z nieprzyjacielską piechotą. Jednakże w przededniu wybuchu wojny czołgów PzKpfw III było jeszcze zbyt mało, by uwzględnić je w planach dowództwa. Według etatu batalionu pancernego z 1939 roku, miały się w nim znaleźć dwie kompanie lekkie wyposażone w czołgi PzKpfw I i PzKpfw II oraz jedna ciężka, w której powinno służyć 12 wozów PzKpfw IV.

Po kampanii wrześniowej, białe krzyże zostały usunięte, ponieważ ułatwiały przeciwnikom celowanie.

W sierpniu 1939 roku Niemcy dysponowali 211 czołgami PzKpfw IV, co stanowiło zaledwie 6% całości sił pancernych III Rzeszy. Dlatego też w niektórych batalionach zastępowano je czołgami lżejszymi, które nie znalazły się w oficjalnych etatach (PzKpfw III, PzKpfw 35(t), PzKpfw 38(t)). W piętnastu zaś w ogóle nie zorganizowano kompanii ciężkich. Podczas kampanii wrześniowej czołgów tych użyto w niewielkiej liczbie. Jego pierwsze serie były wtedy również dość słabo opancerzone. Maksymalna grubość pancerza tego czołgu wynosiła w czasie ataku na Polskę 30 mm. Czołgi te mogły więc być skutecznie zwalczane dzięki użyciu polskiej broni przeciwpancernej, takiej jak armata Bofors czy nawet karabin przeciwpancerny „UR”. Dzięki zastosowaniu w nim amunicji o kalibrze 7.92 mm Panzer IV mógł być skutecznie zniszczony z odległości 100 metrów. Czołgi te mogły być także skutecznie zwalczane przez dozbrojone w nkm 20 mm polskie tankietki TKS, polskie czołgi 7TP czy będące na wyposażeniu polskich sił pancernych zachodnie konstrukcje takie jak angielskie Vickers E oraz francuskie Renault R-35.

Wiele czołgów PzKpfw IV służyło również w armiach innych krajów. Używali ich między innymi Węgrzy (52 sztuki), Rumuni (100 sztuk), Bułgarzy (52 sztuki), Finowie (15 sztuk) i Hiszpanie (20 sztuk). Prawdopodobnie kilka sztuk trafiło również do Chorwacji i Turcji. Nieznana liczba tych wozów została przejęta w toku działań wojennych przez Rosjan. Część z nich była wykorzystywana w roli przynęty, natomiast inne przebudowano na samobieżne działa SU-76I lub SG-122A. Pewna liczba czołgów służyła także po zakończeniu wojny, m.in. w Bułgarii, Jugosławii, Finlandii, Egipcie, Hiszpanii, Jordanii i Turcji. 17 egzemplarzy wzięło udział w wojnie sześciodniowej w 1967 roku, walcząc po stronie syryjskiej.

The Panzerkampfwagen IV (PzKpfw IV), commonly known as the Panzer IV, was a German medium tank developed in the late 1930s and used extensively during the Second World War. Its ordnance inventory designation was Sd.Kfz. 161.

The Panzer IV was the most numerous German tank and the second-most numerous German armored fighting vehicle of the Second World War, with some 8,500 built. The Panzer IV chassis was used as the base for many other fighting vehicles, including the Sturmgeschütz IV assault gun, the Jagdpanzer IV tank destroyer, the Wirbelwind self-propelled anti-aircraft gun, and the Brummbär self-propelled gun.

The Panzer IV saw service in all combat theaters involving Germany and was the only German tank to remain in continuous production throughout the war. The Panzer IV was originally designed for infantry support while the similar Panzer III would fight armoured fighting vehicles. However as the Germans faced the formidable T-34, the Panzer IV had more development potential with a larger turret ring to mount more powerful guns and took over the anti-tank role. The Panzer IV received various upgrades and design modifications, intended to counter new threats, extending its service life. Generally, these involved increasing the Panzer IV's armor protection or upgrading its weapons, although during the last months of the war, with Germany's pressing need for rapid replacement of losses, design changes also included simplifications to speed up the manufacturing process.

The Panzer IV was partially succeeded by the Panther medium tank, which was introduced to counter the Soviet T-34, although the Panzer IV continued as a significant component of German armoured formations to the end of the war. The Panzer IV was the most widely exported tank in German service, with around 300 sold to Finland, Romania, Spain and Bulgaria. After the war, Syria procured Panzer IVs from France and Czechoslovakia, which saw combat in the 1967 Six-Day War. 8,553 Panzer IVs of all versions were built during World War II, a production run in Axis forces only exceeded by the StuG III assault gun with 10,086 vehicles