Academy 12610 F-16 1/144

Academy 12610 F-16 1/144

Plastikowy model do sklejania. Nie zawiera kleju ani farb.

General-Dynamics F16 Falcon to amerykański, jednosilnikowy, wielozadaniowy lekki myśliwiec i szturmowiec. Prace nad projektem F-16 rozpoczęto w 1971 roku w koncernie General Dynamics (który w 1993 roku wszedł w skład giganta Lockheed Martin), przystępując do konkursu na lekki myśliwiec wielozadaniowy (LWF) dla amerykańskich sił powietrznych. Prototyp YF-16 oblatano 2 lutego 1974 roku. Przełomowym pod względem technicznym rozwiązaniem było zastosowanie w nim komputerowego elektrycznego układu sterowania fly-by-wire, który umożliwiał zmniejszenie powierzchni skrzydeł i usterzenia, a tym samym obniżał masę całego samolotu. F-16 był pierwszym myśliwcem na świecie, na którym zastosowano taki system. Pierwsze wersje w bardzo dużym stopniu były zbudowane ze stopów aluminium (ok.83% całości konstrukcji), jednak z czasem ustępowały one miejsca kompozytom. Różne wersje F-16 są napędzane trzema wersjami silników: Pratt-Whitney F-100-PW-200, General Electric F110-GE100 oraz Pratt-Whitney F-100-PW-2020. "Mózgiem" systemu naprowadzania był radar APG-66, zastąpiony później przez radar APG-68(V). Warto zaznaczyć, iż konstrukcja YF-16 okazałą się na tyle udana, żę zwyciężyła nie tylko w konkursie na LWF w USA (w konkurencji z samolotem Northrop YF-17), lecz wygrała także kontrakt stulecia na myśliwiec wielozadaniowy dla europejskich krajów NATO. Jego rywalami były maszyny Dassault Mirage F.1 i SAAB J-37 Viggen. Produkcję seryjną F-16 rozpoczęto w 1975 roku. Uczestniczyły w niej także europejskie kraje NATO, dla których była ona zastrzykiem nowych technologii lotniczych. Montażu ostatecznego dokonywano w USA, Belgii i Holandii. Pierwszy seryjny F-16A Fighting Falcon oblatano 7 sierpnia 1978 roku. Jest to wersja szturmowa F-16, przeznaczona przede wszystkim do zwalczana celów naziemnych. F-16 sprawdził się również bojowo, odnosząc szereg zwycięstw powietrznych w wojnie w Libanie (1982) oraz w trakcie operacji Pustynna Burza (1991). Do końca XX stulecia wyprodukowano ponad 4000 sztuk tego udanego samolotu. Powstało sześć podstawowych wersji samolotu F-16 o oznaczeniach A, C, E (wersje jednomiejscowe) oraz B, D, F (wersje dwumiejscowe). Na bazie tych sześciu modeli tworzone są liczne modernizacja powiązane najczęściej z wymianą awioniki, oznaczone jako "Block". Od 2006 roku F-16 służy również w polskim lotnictwie. Polskie Ministerstwo Obrony zdecydowało, że właśnie F-16 stanowić będzie trzon modernizowanych sił powietrznych, odrzucając oferty także Dessault i SAAB, choć w tym wypadku ich przedmiotem były myśliwce Mirrage F2000 i JAS-39 Grippen. Niewątpliwie duże znaczenie przy podejmowaniu decyzji miała najwyższa suma zaproponowana przez amerykański koncern w ramach tzw. transakcji offsetowej. Dane techniczne: Prędkość maksymalna: 2170 km/h, prędkość wznoszenia: 254 m/s, pułap maksymalny 15240m, zasięg maksymalny: 3890km, uzbrojenie: stałe-jedno działko sześciolufowe M61A-1 kal.20mm, podwieszane-do 9275kg ładunku.

The General-Dynamics F16 Falcon is an American, single-engine, multi-role light fighter and attack aircraft. Work on the F-16 project began in 1971 at General Dynamics (which became part of giant Lockheed Martin in 1993), entering a competition for a light multi-role fighter (LWF) for the US Air Force. The YF-16 prototype was flown on February 2, 1974. Its technical breakthrough was the use of a computerized electric fly-by-wire control system, which made it possible to reduce the area of the wings and the tailplane, thus lowering the weight of the entire aircraft. The F-16 was the first fighter jet in the world to use such a system. The first versions were very much built of aluminum alloys (about 83% of the total structure), but over time this gave way to composites. The various versions of the F-16 are powered by three versions of engines: Pratt-Whitney F-100-PW-200, General Electric F110-GE100 and Pratt-Whitney F-100-PW-2020. The "brain" of the guidance system was the APG-66 radar, later replaced by the APG-68(V) radar. It is worth noting that the YF-16 design proved so successful that it not only won the LWF competition in the US (in competition with the Northrop YF-17 aircraft), but also won the contract of the century for a multi-role fighter for European NATO countries. Its rivals were the Dassault Mirage F.1 and SAAB J-37 Viggen machines. Serial production of the F-16 began in 1975. European NATO countries also participated in it, for which it was an injection of new aviation technology. Final assembly was carried out in the US, Belgium and the Netherlands. The first serial F-16A Fighting Falcon was flown on August 7, 1978. It is an attack version of the F-16, designed primarily to fight ground targets. The F-16 also proved itself in combat, scoring a number of aerial victories in the Lebanon War (1982) and during Operation Desert Storm (1991). By the end of the 20th century, more than 4,000 units of this successful aircraft had been produced. Six basic versions of the F-16 aircraft were created, with designations A, C, E (single-seat versions) and B, D, F (two-seat versions). On the basis of these six models, numerous modernizations are being created, usually associated with the replacement of avionics, designated as "Block." Since 2006, the F-16 has also served in Polish aviation. The Polish Ministry of Defense decided that it was the F-16 that would form the core of the modernized air force, rejecting bids also from Dessault and SAAB, although in this case their subjects were the Mirrage F2000 and JAS-39 Grippen fighters. Undoubtedly, the highest sum proposed by an American company as part of the so-called offset deal played a major role in the decision. Technical data: maximum speed: 2170 km/h, climb rate: 254 m/s, maximum ceiling: 15240m, maximum range: 3890km, armament: fixed-single M61A-1 cal.20mm six-barrel cannon, underslung-duty: 9275kg payload.