Academy 12345 USN SBD-3 "Battle of Midway" 1/48

Academy 12345 USN SBD-3 "Battle of Midway" 1/48

Plastikowy model samolotu do sklejania. Zestaw nie zawiera kleju ani farb modelarskich.

Douglas SBD Dauntless (Scout Bomber Douglas) – amerykański dwumiejscowy bombowiec nurkujący i samolot rozpoznawczy, jednosilnikowy dolnopłat o konstrukcji metalowej z czasów II wojny światowej, przeznaczony do prowadzenia operacji bombowych oraz rozpoznawczych z pokładów okrętów oraz lotnisk na lądzie. Jeden z najbardziej zasłużonych samolotów pokładowych wojny na Pacyfiku. Bombowce nurkujące SBD Dauntless odegrały kluczową rolę podczas największych bitew pierwszych dwóch lat wojny na Pacyfiku, zwłaszcza podczas bitew na Morzu Koralowym, pod Midway i koło wysp Salomona. W trzech wielkich bitwach 1942 roku zatopiły sześć japońskich lotniskowców, w tym cztery pod Midway. Po zakończeniu tej ostatniej bitwy w Dauntlessy wyposażono nie mniej niż 20 eskadr Marines. Samolot stanowił w tym czasie podstawowy bombowiec nurkujący amerykańskiej marynarki wojennej. Był używany nie tylko na pacyficznym teatrze wojennym – operujące z lotniskowca USS „Ranger” (CV-4) oraz lotniskowców eskortowych Dauntlessy, wzięły udział w alianckim lądowaniu w Afryce północnej, bitwie o Atlantyk, ataku na francuski pancernik „Jean Bart” oraz alianckiej inwazji południowej Francji. Załogom latającym na Dauntlessach zaliczono zestrzelenie wielu samolotów myśliwskich oraz bombowców przeciwnika. Bombowiec ten sprawdził się także w roli samolotu zwalczania okrętów podwodnych, a pod koniec wojny także jako platforma przenoszenia niekierowanych pocisków rakietowych. W trakcie wojny był zastępowany stopniowo w eskadrach operujących z pokładów lotniskowców przez Curtiss SB2C Helldiver.

The Douglas SBD Dauntless is a World War II American naval scout plane and dive bomber that was manufactured by Douglas Aircraft from 1940 through 1944. The SBD ("Scout Bomber Douglas") was the United States Navy's main carrier-based scout/dive bomber from mid-1940 through mid-1944. The SBD was also flown by the United States Marine Corps, both from land air bases and aircraft carriers. The SBD is best remembered as the bomber that delivered the fatal blows to the Japanese carriers at the Battle of Midway in June 1942.^[1] The type earned its nickname "Slow But Deadly" (from its SBD initials) during this period. During its combat service, the SBD proved to be an excellent naval scout plane and dive bomber. It possessed long range, good handling characteristics, maneuverability, potent bomb load, great diving characteristics from the perforated dive brakes, good defensive armament, and ruggedness. One land-based variant of the SBD – omitting the arrestor hook — was purpose-built for the U.S. Army Air Forces, as the A-24 Banshee.