-
Załączniki bezpieczeństwa
Załczniki do produktuZałączniki dotyczące bezpieczeństwa produktu zawierają informacje o opakowaniu produktu i mogą dostarczać kluczowych informacji dotyczących bezpieczeństwa konkretnego produktu
-
Informacje o producencie
Informacje o producencieInformacje dotyczące produktu obejmują adres i powiązane dane producenta produktu.Border Model
-
Osoba odpowiedzialna w UE
Osoba odpowiedzialna w UEPodmiot gospodarczy z siedzibą w UE zapewniający zgodność produktu z wymaganymi przepisami.
Plastikowy model do sklejania 15cm s.FH 18/1 Hummel Sd. Kfz. 165 Early Production w skali 1/35
Hummel, czyli Sd.Kfz. 165, był niemieckim samobieżnym działem artyleryjskim z czasów II wojny światowej, wyposażonym w haubicę 15 cm s.FH 18/1. Wczesna wersja produkcyjna Hummela wprowadzona została do służby w 1943 roku i posiadała kilka charakterystycznych cech, które odróżniały ją od późniejszych modeli.
Oto kilka kluczowych punktów dotyczących wczesnej produkcji Hummela:
-
Konstrukcja: Bazując na zmodyfikowanym podwoziu czołgów Panzer III i IV, Hummel został zaprojektowany, aby pomieścić dużą haubicę, co wymagało otwartej nadbudówki. To rozwiązanie miało swoje wady, ponieważ załoga była bardziej narażona na ostrzał wroga i niekorzystne warunki atmosferyczne.
-
Opancerzenie: Podobnie jak w przypadku wielu pojazdów artyleryjskich, opancerzenie Hummela było stosunkowo cienkie, wynoszące do 30 mm, co miało chronić głównie przed ostrzałem z broni ręcznej i odłamkami, ale nie przed cięższym ostrzałem.
-
Uzbrojenie: Głównym uzbrojeniem był 15 cm s.FH 18/1, potężna haubica, która mogła wystrzeliwać pociski na odległość do 13 km, zależnie od typu amunicji. Wczesne modele Hummela miały ograniczoną pojemność amunicji, co oznaczało, że mogły przenosić tylko około 18 pocisków.
-
Mobilność: Mimo swojej ciężkiej haubicy, Hummel zachował dobrą mobilność dzięki silnemu silnikowi i solidnemu zawieszeniu. To pozwalało mu na skuteczne pozycjonowanie na polu bitwy i unikanie bezpośredniego ognia wroga.
-
Produkcja i ulepszenia: Wczesna wersja produkcyjna Hummela wykazywała kilka problemów, które zostały później poprawione. Wprowadzono na przykład drobne modyfikacje w konstrukcji pojazdu i jego wyposażeniu, a także zwiększono pojemność amunicji w późniejszych modelach.
Hummel był wartościowym dodatkiem do niemieckich sił zbrojnych, zapewniając mobilne wsparcie artyleryjskie, które mogło odpowiadać na zmieniające się warunki na polu bitwy. Pomimo swoich słabości, takich jak ograniczone opancerzenie i eksponowana załoga, jego potężna haubica czyniła go groźnym przeciwnikiem.