Border Model BT-035 15cm s.FH 18/1 Hummel Sd. Kfz. 165 Late Production 1/35

Plastikowy model do sklejania 15cm s.FH 18/1 Hummel Sd. Kfz. 165 Late Production w skali 1/35

Hummel (niem. "Trzmiel") był niemieckim samobieżnym haubicowym działo polowe używanym podczas II wojny światowej. Był wyposażony w haubicę 15 cm s.FH 18/1 i bazował na zmodyfikowanym podwoziu czołgów Panzer III i IV. Sd.Kfz. 165 odnosi się do jego oficjalnej niemieckiej klasyfikacji wojskowej jako pojazdu półgąsienicowego.

Późna produkcja Hummela różniła się od wersji wcześniejszej w kilku aspektach. Oto kilka szczegółów na temat tej późniejszej wersji:

1. Konstrukcja i Opancerzenie: Hummel był zaprojektowany z otwartą nadbudówką, aby pomieścić dużą haubicę 15 cm. Mimo że zapewniało to obsłudze przestrzeń niezbędną do obsługi działa, odsłaniało ich na ostrzał wroga i czynniki atmosferyczne. Opancerzenie Hummela było stosunkowo cienkie (maksymalnie 30 mm), co było standardem dla większości niemieckich pojazdów artyleryjskich.

2. Uzbrojenie: Głównym uzbrojeniem Hummela była haubica 15 cm s.FH 18/1, zdolna do wystrzeliwania różnych rodzajów amunicji na duże odległości. To działo było efektywne przeciwko celom miękkim (takim jak piechota i umocnienia), ale nie było przeznaczone do walki z czołgami.

3. Modyfikacje w późnej produkcji: W późniejszych modelach, produkowanych od 1944 roku, wprowadzono kilka zmian, takich jak zwiększona pojemność amunicji (z 18 do 20 pocisków), ulepszenia w radiu i systemach celowniczych oraz drobne zmiany w konstrukcji pojazdu, aby upraszczać produkcję i utrzymanie.

4. Rola w boju: Hummel był używany głównie jako wsparcie artyleryjskie na odległym tyłach, dostarczając ogień wsparcia dla piechoty i czołgów. Jego mobilność pozwalała mu na unikanie ostrzału wroga i szybkie zmiany pozycji.

5. Produkcja i Użytkowanie: Produkcja Hummela rozpoczęła się w 1943 roku, a do końca wojny wyprodukowano około 700-800 sztuk. Mimo ograniczeń związanych z opancerzeniem i konstrukcją, Hummel był ceniony przez niemieckie załogi za jego siłę ognia i relatywną niezawodność.

W późniejszych latach wojny, kiedy Niemcy byli coraz bardziej na defensywie, pojazdy takie jak Hummel były krytyczne dla zapewnienia wsparcia artyleryjskiego, w obliczu przeważających sił alianckich.