Modelcollect UA72303 German WWII P1000 Ratte Scharnhorst, 1945 1/72

Modelcollect UA72303 German WWII P1000 Ratte Scharnhorst, 1945 1/72

Plastikowy model czołgu do sklejania. Zestaw nie zawiera kleju ani farb.

Landkreuzer P-1000 Ratte – prototypowy czołg superciężki, przeznaczony dla sił zbrojnych III Rzeszy. Ważący 1000 ton P-1000 Ratte  byłby ponad 5 razy cięższy od największego wyprodukowanego kiedykolwiek czołgu Maus. Zaprojektowany przez zakłady Friedrich Krupp AG w 1942 i zaaprobowany przez Adolfa Hitlera, został ostatecznie zarzucony na początku 1943 z inicjatywy Alberta Speera.

Budowę czołgu rozpoczęto, ale nigdy jej nie dokończono. Pojazd miał być uzbrojony w dwa działa kalibru 280 mm zamontowane w wieży typu użytego także na pancernikach typu Scharnhorst. Jedna z tych wież została wyprodukowana przed ostatecznym zarzuceniem projektu, a następnie użyta w baterii dział nabrzeżnych w Norwegii. Czołg miał być również uzbrojony w pojedyncze działo 128 mm, osiem działek przeciwlotniczych Flak 38 kalibru 20 mm oraz dwa karabiny maszynowe MG 151/15 kalibru 15 mm. Po bokach czołgu miały znajdować się po 3 gąsienice o szerokości 1,2 metra. Napęd miały stanowić dwa 24-cylindrowe silniki MAN V12Z32/44 o mocy 8500 KM lub osiem 20 cylindrowych silników Daimler-Benz MB501 o mocy 2000 KM każdy, aby osiągnąć wymagane 16000 KM potrzebne do poruszenia pojazdu.

W planach był także jeszcze większy projekt Landkreuzer P. 1500 Monster, również zarzucony we wczesnej fazie. Miała to być samobieżna wersja działa kolejowego Schwerer Gustav (znanego także jako Dora) wyposażonego w armatę kalibru 800 mm.

Ze względu na olbrzymią masę i wielkość „Szczura”, nie było możliwości praktycznego zastosowania tego typu czołgu – jego ciężar uniemożliwiałby pokonanie jakiegokolwiek mostu czy drogi, wielkość narażałaby na ataki lotnicze i miny, zaś w czasie operacji ofensywnych i podczas odwrotu byłby zbyt wolny. Jedynym możliwym wariantem użycia pojazdu byłoby wykorzystanie go jako ruchomej baterii nadbrzeżnej. Pojazd miałby poruszać się wzdłuż wybrzeża po specjalnie zbudowanym trakcie i zwalczać okręty przeciwnika, jednak w tej roli także byłby narażony na ataki lotnicze i miałby nikłe szanse w pojedynkach artyleryjskich z licznymi, uzbrojonymi w ciężkie działa okrętami przeciwnika. Jako że istotną cechą czołgu jest mobilność na bezdrożach, cały projekt nie miał uzasadnienia bojowego.