Dragon 7415 M2A2 w/ERA 1/72

Dragon 7415 M2A2 w/ERA 1/72

Plastikowy model czołgu do sklejania. Zestaw nie zawiera kleju ani farb.

M2 Bradley – amerykański gąsienicowy bojowy wóz piechoty opracowany i produkowany przez FMC Corporation. Wóz nazwano na cześć gen. Omara N. Bradleya.

ierwszą próbę wprowadzenia BWP do uzbrojenia US Army podjęto w latach 60. XX wieku. Powstał XM701 (MICV-65) zbudowany na podwoziu działa samobieżnego M107/M110. Rozwój tego wozu został zakończony na etapie prototypu, ponieważ uznano, że podwozie to jest zbyt duże. W 1967 roku powstał BWP XM765 rozwinięty z transportera opancerzonego M113, ale także on nie został przyjęty do uzbrojenia (był produkowany na eksport i znalazł się na uzbrojeniu kilku armii, m.in. holenderskiej).

W 1972 w USA ogłoszono kolejny konkurs na projekt BWP. Ze zgłoszonych ofert wybrano projekty firm Chrysler Corporation, FMC Corporation i Pacific Car and Foundry. W listopadzie tego roku podpisano kontrakt na budowę prototypów z firmą FMC. W lecie 1976 roku odbyły się próby prototypów oznaczonych jako XM723. Testy poligonowe wykazały konieczność wprowadzenia w projekcie kilku zmian, z których najważniejszymi były:

wzmocnienie uzbrojenia (poprzez zastąpienie działka 20 mm działkiem kalibru 25 mm i dodanie wyrzutni przeciwpancernych pocisków kierowanych).
przystosowanie pojazdu do pokonywania przeszkód wodnych z marszu.
montaż gniazd umożliwiających prowadzenie ognia z wnętrza przedziału desantowego (ponieważ standardowy karabin szturmowy M16 był za długi aby posługiwać się nim z wnętrza przedziału bojowego, skonstruowano specjalny karabin M231 FPW. przeznaczony do montażu w gniazdach strzeleckich przedziału desantowego).
Uznano także, że nowy BWP może po modyfikacji spełniać rolę bojowego wozu rozpoznawczego, co doprowadziło do zakończenia prac nad wozami od podstaw projektowanymi do tych zadań.

W 1976 nazwę programu opracowywania nowego wozu zmieniono na Fighting Vehicle System. W ramach programu miały powstać dwa pojazdy BWP XM2 Bradley i BWR XM3 Devers. W 1977 dołączono także wymaganie, aby na podwoziu nowego wozu możliwe było zbudowanie samobieżnej wyrzutni MLRS.

W grudniu 1978 roku armii dostarczono pierwsze dwa pojazdy XM2. W następnym roku dostarczono następne sześć pojazdów. Były one testowane razem z czołgami M1 Abrams. Po testach w 1979 roku pojazd został przyjęty do uzbrojenia i otrzymał finalne oznaczenie M2. W 1980 roku US Army zamówiła pierwsze 100 wozów seryjnych. Pierwsze z nich zostały przekazane armii w maju 1981 roku (terminu dostawy udało się dotrzymać pomimo 3-miesięcznego strajku w zakładach FMC). Do końca 1981 roku dostarczono 400 wozów M2. W latach 1982-1984 dostarczano po 600, w 1985 710, a 1986 900 pojazdów. Pierwszy batalion wyposażony w M2 osiągnął gotowość bojową w marcu 1983 roku.

W 1986 roku powstała zmodernizowana wersja M2A1 posiadająca możliwość odpalania nowszych wersji ppk TOW. W 1988 rozpoczęto modyfikację już wyprodukowanych egzemplarzy do standardu M2A2. Zmodernizowane pojazdy otrzymały dodatkowe opancerzenie, co zwiększyło odporność wozów na ostrzał, ale wozy M2A2 utraciły możliwość pływania. Dodatkowe opancerzenie zasłoniło także boczne gniazda strzeleckie przedziału desantowego. W 2000 roku wozy przeszły kolejna modernizację do standardu M2A3; nowy wariant posiadał ponownie wzmocnione opancerzenie oraz zmodernizowaną elektronikę.