Point of no Return 3522029 Formy silikonowe. Trylinka i płyta chodnikowa 1/35

Point of no Return 3522029 Formy silikonowe. Trylinka i płyta chodnikowa 1/35

Płyty chodnikowe to najpopularniejsza nawierzchnia ciągów pieszych. Wykorzystywana są na placach i deptakach, ale również umożliwia stworzenie ciekawej ścieżki w ogrodzie.

Trylinka - sześciokątne płyty betonowe używane są zazwyczaj do budowy nawierzchni parkingów, składowisk, tymczasowych dróg. Trylinka stosowana jest również do zabezpieczania i utwardzania pochyłych nawierzchni wkopów lub nasypów. Często wykorzystywana była do zabezpieczeń skarp w obiektach hydrotechnicznych.

Nazwa pochodzi od nazwiska polskiego wynalazcy Władysława Trylińskiego, który 15 września 1933 r. opatentował nawierzchnię z betonowych płyt sześciokątnych.
W celu zwiększenia trwałości, górna powierzchnia płyty powinna być wzmocniona kruszywem kamiennym. Z oryginalnej specyfikacji z 1932 roku wynika, że płyty betonowe dla jezdni powinny mieć górną powierzchnię ze szczelnie ułożonych grubszych ziarn tłucznia (6 do 8 cm) z twardego kamienia, np. granitu, bazaltu, kwarcytu lub też może być użyty kamień polny pod warunkiem starannego sortowania. Na dno formy układa się ręcznie gruby tłuczeń, który zalewa się najpierw zaprawą cementową, potem formę wypełnia się betonem z drobniejszego tłucznia. Według zastrzeżenia patentowego z 1932 roku boczne krawędzie płyt należało przed ułożeniem pokryć warstwą smoły lub asfaltu.
Ponieważ przy wyrobie trylinki nie stosowano wibracji ani prasowania, ustępowała ona pod względem jakości nowoczesnym elementom brukarskim. Zachowały się jednak nawierzchnie liczące ponad 60 lat. 

Do odlewów zalecamy użycie gipsu odlewniczego lub dentystycznego. Formy należy myć w ciepłej wodzie z małą ilością detergentu.

Paving slabs are the most popular pavement surface. They are used in squares and promenades, but also make it possible to create an interesting path in the garden.
Trylinka - hexagonal concrete slabs are usually used to build parking lots, landfills and temporary roads. Trylinka is also used to protect and harden sloping surfaces of excavations or embankments. It was often used to protect slopes in hydrotechnical facilities.
The name comes from the name of the Polish inventor Władysław Tryliński, who on September 15, 1933 patented a surface made of concrete hexagonal slabs.
In order to increase durability, the upper surface of the slab should be reinforced with stone aggregate. The original specification from 1932 states that concrete slabs for roadways should have a top surface of tightly packed coarse crushed stone grains (6 to 8 cm) of hard stone, e.g. granite, basalt, quartzite, or field stone may be used provided careful sorting. Coarse crushed stone is laid manually on the bottom of the form, which is first poured with cement mortar, then the form is filled with concrete made of finer crushed stone. According to a patent claim from 1932, the side edges of the slabs had to be covered with a layer of tar or asphalt before laying.
Since no vibrations or pressing were used in the production of trylinka, it was inferior in quality to modern paving elements. However, surfaces over 60 years old have been preserved.
For castings, we recommend using foundry or dental gypsum. Molds should be washed in warm water with a small amount of detergent.