Hasegawa SP400 The Magnificent Kotobuki Kawanishi N1K1-J Shiden "Team Nazarin" 1/48

Hasegawa SP400 The Magnificent Kotobuki Kawanishi N1K1-J Shiden "Team Nazarin" 1/48

Skala 1:48

Plastikowy model samolotu do sklejania. Zestaw  nie zawiera farb ani kleju.

Kawanishi N1K Shiden (jap. fioletowa błyskawica) to japoński, jednosilnikowy samolot myśliwski w układzie dolnopłata z usterzeniem klasycznym z okresu II wojny światowej. Oblot prototypu nastąpił w grudniu 1942 roku. N1K1-J Shiden był rozwinięciem hydroplanu N1K1 Kyofu Typ 11. Obie maszyny znacznie się jednak od siebie różniły. Przede wszystkim N1K1-J posiadał tradycyjne podwozie kołowe, inny silnik, inaczej wyprofilowane skrzydła oraz inne uzbrojenie pokładowe. Pomimo, wielu niedoskonałości (np. słaba widoczność z kabiny, bardzo delikatne podwozie główne, problemy z silnikiem Homare 18) maszyna okazała się groźnym przeciwnikiem dla samolotów amerykańskich. Przede wszystkim ze względu na dużą manewrowość oraz niezłą prędkość wznoszenia. Samolot wszedł do służby w 1944 r. i do końca wojny służył na Formozie, Filipinach, Okinawie oraz na wyspie Honsiu. Rozwinięciem konstrukcji N1K1-J był model N1K2-J o mocniejszym silniku oraz uproszczonej konstrukcji. Wszedł do produkcji seryjnej, która zakończyła się wytworzeniem ok. 420 maszyn w okresie 1944-1945. Dane techniczne (wersja N1K1-J): długość: 8,9m, rozpiętość skrzydeł: 12m, wysokość: 4,1m, prędkość maksymalna: 584km/h, prędkość wznoszenia: 12,8m/s, zasięg maksymalny: 1400km, pułap maksymalny 12500m, uzbrojenie: stałe- 2 karabiny maszynowe kal.7,7mm oraz 4 działka typ 99 kal.20mm.

The Kawanishi N1K Shiden (Japanese: purple lightning) is a Japanese, single-engine, low-wing fighter aircraft with a classical contraption of the World War II period. The prototype was flown in December 1942. The N1K1-J Shiden was a development of the N1K1 Kyofu Type 11 hydroplane, but the two aircraft differed significantly. First and foremost, the N1K1-J had a traditional wheeled landing gear, a different engine, differently shaped wings, and other on-board armament. Despite, many imperfections (e.g., poor visibility from the cabin, very fragile main landing gear, problems with the Homare 18 engine) the machine proved to be a dangerous opponent for American aircraft. Primarily due to its high maneuverability and not bad climb rate. The aircraft entered service in 1944 and served in Formosa, the Philippines, Okinawa and the island of Honsiu until the end of the war. A development of the N1K1-J design was the N1K2-J, with a more powerful engine and simplified design. It entered serial production, which ended up producing about 420 machines in the period 1944-1945. Technical data (N1K1-J version): length: 8.9m, wingspan: 12m, height: 4.1m, maximum speed: 584km/h, climb rate: 12.8m/s, maximum range: 1400km, maximum ceiling: 12500m, armament: fixed - 2 machine guns cal.7.7mm and 4 cannons type 99 cal.20mm.