Pit-Road W139 Skywave IJN Escort Shimushu 1/700

 Shimushu był japońskim niszczycielem eskortowym (fregatą), pod którego stępkę położono w listopadzie 1938 r., wodowano w grudniu 1939 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w czerwcu 1940 roku. Długość całkowita okrętu w chwili wodowania wynosiła ok. 78 m, szerokość 9,1 m, a faktyczna wyporność – 880 ton. Prędkość maksymalna dochodziła do 19,5-20 węzłów. Główne uzbrojenie stanowiły 3 działa kal. 120 mm, a uzbrojenie dodatkowe składało się między innymi z działek przeciwlotniczych kal. 25 mm  czy 6 miotaczy bomb głębinowych. Należy podkreślić, że wraz w toku wojny na Pacyfiku, uzbrojenie przeciwlotnicze było systematycznie rozbudowywane.

Shimushu był pierwszym z czterech zbudowanych okrętów, należących do klasy o tej samej nazwie (tj. Shimushu). Jednostki tego typu były klasyfikowane we flocie japońskiej jako kaibokan i stanowiły próbę obejścia postanowień traktu londyńskiego z 1930 r. dotyczącego zbrojeń morskich. W toku prac projektowych skoncentrowano się na stworzeniu klasy okrętów o jak najprostszej budowie, nieskomplikowanych, które miały pełnić przede wszystkim zadania patrolowe i eskortowe, także na wodach północnego Pacyfiku. Finalnie jednak, powstała klasa okrętów nie nadająca się do szybkiej i masowej budowy, wymagająca odpowiedniego zaplecza od stoczni, ale udana, silnie uzbrojona i o dobrej dzielności morskiej. Szlak bojowy niszczyciela eskortowego Shimushu w toku II wojny światowej był znaczony przede wszystkim osłoną konwojów na południowym Pacyfiku oraz brakiem udziału w wielkich bitwach morskich. Okręt szczęśliwie dotrwał do podpisania kapitulacji prze Japonię w dniu 2 września 1945 r., a 2 lata później został oddany jako zdobycz wojenna ZSRR, w którego flocie służył aż do 1959 roku!