Kinetic K48078 IA 58 Pucará 1/48

Kinetic K48078 IA 58 Pucará 1/48

Plastikowy model samolotu do sklejania. Nie zawiera kleju ani farb.

FMA IA 58 Pucará (Quechua: Forteca) to argentyński samolot szturmowy i przeciwrebeliancki (COIN) produkowany przez Fábrica Militar de Aviones. Jest to niskrzydłowy, dwuturbośmigłowy, całkowicie metalowy jednopłat z chowanym podwoziem, zdolny do operowania z nieprzygotowanych pasów w razie potrzeby operacyjnej. Typ ten brał udział w działaniach podczas wojny o Falklandy i wojny domowej na Sri Lance.
W sierpniu 1966 r. Dirección Nacional de Fabricación e Investigación Aeronáutica (DINFIA), argentyńska państwowa fabryka samolotów, rozpoczęła prace nad AX-2, samolotem przeciwrebelianckim (COIN), który miał spełniać wymagania Argentyńskich Sił Powietrznych. Promotorem projektu był inżynier Ricardo Olmedo, a kierował nim inżynier Aníbal Dreidemie, który zaprojektował również IA-52 Guaraní II i IA-63 Pampa. Wybrano niskoskrzydłowy samolot jednopłatowy napędzany dwoma silnikami turbośmigłowymi zamontowanymi w gondolach na skrzydłach i wyposażony w ogon typu T. W celu sprawdzenia proponowanego układu DINFIA zbudowała najpierw pełnowymiarowy szybowiec testowy bez napędu, który po raz pierwszy poleciał 26 grudnia 1967 roku.

We wrześniu 1968 roku rozpoczęto budowę prototypu z napędem, który otrzymał oznaczenie FMA IA 58 Delfín, a następnie nazwę Pucará i miał być napędzany parą silników Garrett TPE331I/U-303 o mocy 674 kilowatów (904 KM). (W tym samym roku DINFIA została przemianowana na Fábrica Militar de Aviones (FMA)). Pierwszy prototyp odbył swój pierwszy lot 20 sierpnia 1969 r., a drugi prototyp, z silnikami Turbomeca Astazou XVIG o mocy 729 kW (978 KM), 6 września 1970 r. Pierwszy prototyp został później ponownie wyposażony w silnik Astazou, który wybrano do wersji produkcyjnej, a w 1973 r. powstał trzeci prototyp produkcyjny. Pierwszy model produkcyjny oblatano 8 listopada 1974 r., a dostawy rozpoczęto na początku 1976 r.

Z rozwojem IA-58 związane były co najmniej trzy projekty. Pierwszym z nich był przedłużony płatowiec Pucará z kabiną ciśnieniową dla sześciu pasażerów, wyposażony w silniki turbowentylatorowe Astafan, przeznaczony do lekkiego transportu i fotografii. Drugi był samolotem obserwacyjno-rozpoznawczym o takiej samej konfiguracji jak A-10 z Republiki Federalnej Niemiec. Trzeci nosił oznaczenie IA-60 i był zaawansowaną platformą treningową i lekkiego ataku napędzaną dwoma Astafanami, zachowującą podstawowy płatowiec i skrzydło Pucary z ogonem w kształcie litery T i wysokimi skrzydłami. Przeprowadzono kilka testów w tunelach aerodynamicznych, ale nie podjęto dalszych prac rozwojowych w celu kontynuowania programu IA-63 Pampa.

The FMA IA 58 Pucará (Quechua: Fortress) is an Argentine ground-attack and counter-insurgency (COIN) aircraft manufactured by the Fábrica Militar de Aviones. It is a low-wing twin-turboprop all-metal monoplane with retractable landing gear, capable of operating from unprepared strips when operationally required. The type saw action during the Falklands War and the Sri Lankan Civil War.
In August 1966, Dirección Nacional de Fabricación e Investigación Aeronáutica (DINFIA), the Argentine state aircraft factory began development of the AX-2, a Counter-insurgency (COIN) aircraft to meet a requirement of the Argentine Air Force. The project was promoted by engineer Ricardo Olmedo and became under the guidance of engineer Aníbal Dreidemie, who also designed the IA-52 Guaraní II and the IA-63 Pampa. The chosen layout was a low-wing monoplane powered by two turboprop engines mounted in wing-mounted nacelles and fitted with a T-tail. In order to test the proposed layout, DINFIA first built a full-scale unpowered glider test vehicle, which flew for the first time on 26 December 1967.

Testing of the glider showed no major handling problems, and in September 1968, construction began on a powered prototype, given the designation FMA IA 58 Delfín, but later renamed Pucará, to be powered by a pair of 674 kilowatts (904 hp) Garrett TPE331I/U-303 engines. (DINFIA had been renamed the Fábrica Militar de Aviones (FMA) earlier that year). The first prototype made its maiden flight on 20 August 1969, with a second prototype, with power switching to 729 kW (978 shp) Turbomeca Astazou XVIGs, following on 6 September 1970. The first prototype was later re-engined with the Astazou, this engine being chosen for the production version, and a third production prototype followed in 1973. The first production model flew on 8 November 1974, with deliveries beginning in early 1976.

At least three projects were related to the IA-58 development. The first was an extended Pucará airframe with pressurized cabin for six passengers, equipped with Astafan turbofan engines for light transport and photography duties. The second was an observation and reconnaissance aircraft having the same configuration as the Fairchild-Republic A-10. The third was denominated IA-60 and was an advanced trainer and light attack platform powered by two Astafans conserving the basic airframe and canopy of the Pucará with T-tail incorporating high wings. Some tests were made on wind tunnels but no further development was made in order to proceed with the IA-63 Pampa program.