Trumpeter 06711 USS New York BB-34 1/700

Trumpeter 06711 USS New York BB-34 1/700

Plastikowy model do sklejania. Zestaw nie zawiera kleju ani farb.

USS New York (BB-34) – amerykański pancernik, pierwszy okręt typu New York. Był piątym okrętem US Navy noszącym nazwę tego stanu USA. Jego stępkę położono 11 września 1911 w stoczni Brooklyn Navy Yard w Nowym Jorku. Został zwodowany 30 października 1912, matką chrzestną była Elsie Calder. Wszedł do służby 15 kwietnia 1914 z komandorem porucznikiem Thomasem S. Rodgersem jako dowódcą.

Po wejściu do służby okręt otrzymał rozkaz rejsu na południe i stał się okrętem flagowym kontradmirała Franka Fletchera, dowódcy floty okupacyjnej i blokującej Veracruz do momentu, gdy kryzys z Meksykiem został zażegnany w lipcu 1914. Wtedy pancernik popłynął na północ, gdzie uczestniczył w szkoleniach i manewrach do chwili wejścia USA do I wojny światowej.

Po wejściu USA do wojny "Nowy Jork" pod dowództwem komandora porucznika Edwarda L. Beacha, Sr. popłynął jako okręt flagowy 9 Dywizjonu Pancerników dowodzonego przez kontradmirała Hugh Rodmana, by wzmocnić brytyjską Grand Fleet na Morzu Północnym. Okręt dotarł do Scapa Flow 7 grudnia 1917. Działające jako oddzielna eskadra w Grand Fleet amerykańskie siły dołączyły do misji eskortowych i blokadowych, przez co tak zwiększyły siły alianckie, że Niemcy nie podjęli próby sprowokowania większej bitwy. "New York" dwukrotnie napotykał na U-Booty.

Podczas służby w Europie w czasie I wojny światowej okręt był często odwiedzany przez wysoko postawionych członków alianckich krajów i był obecny przy jednym z bardziej dramatycznych momentów wojny, poddania się niemieckiej Hochseeflotte w Firth of Forth 21 listopada 1918. Jego ostatnią misją na wodach europejskich była eskorta prezydenta Woodrow Wilsona w czasie rejsu do Brestu w drodze na konferencję pokojową w Wersalu.

Powrót z wojny oznaczał także powrót do typowej służby pokojowej składającej się z ćwiczeń zarówno indywidualnych, jak i zespołowych oraz utrzymywania sprawności bojowej. "New York" szkolił się na Karaibach na wiosnę 1919, a latem dołączył do Floty Pacyfiku w San Diego. Ten port był jego bazą macierzystą przez następne 16 lat. Okręt odbywał ćwiczenia wzdłuż zachodniego wybrzeża USA i na wodach hawajskich, okazjonalnie przemieszczając się na Atlantyk i Karaiby w ramach krótkich misji szkoleniowych i potrzebnych przeglądów. W 1937 przywiózł prezydenckiego reprezentanta admirała Hugh Rodmana na uroczystość koronacji króla Jerzego VI, 20 maja 1937 "New York" wziął udział w Grand Naval Review jako jedyny okręt US Navy.

Przez następne trzy lata "New York" był okrętem szkolnym dla podchorążych United States Naval Academy i innych ćwiczących się w swoim fachu oficerów. Odbywał w tym czasie rejsy do Europy, Kanady i na Karaiby, a w połowie 1941 dołączył do patrolów neutralności. W lipcu 1941 eskortował żołnierzy na Islandię, a następnie służył w bazie morskiej w Argentia na Nowej Fundlandii, broniąc tej nowo założonej bazy amerykańskiej. Od momentu wejścia USA do II wojny światowej "New York" osłaniał konwoje atlantyckie kierujące się na Islandię i do Szkocji. W tym czasie często spotykał się z zagrożeniem ze strony niemieckich U-Bootów, ale wszystkie rejsy zakończyły się powodzeniem.

"New York" brał udział w inwazji na Afrykę Północną, zapewniając ogniem swoich najcięższych dział ważne wsparcie artyleryjskie w Asfi 8 listopada 1942. Następnie, zanim wrócił do USA do służby konwojowej, operował w okolicach Casablanci i Fedhala. Eskortował wtedy bardzo potrzebne transporty żołnierzy i zaopatrzenia kierujące się do Północnej Afryki. Następnie podjął ponownie rolę okrętu szkolnego dla artylerzystów mających później służyć na pancernikach i niszczycielach. Szkolenia te odbywały się głównie na wodach zatoki Chesapeake i trwały do 10 czerwca 1944, kiedy to okręt rozpoczął pierwszy z trzech rejsów szkoleniowych dla Akademii Morskiej, w każdym z nich płynąc w okolice Trynidadu.

USS New York (BB-34) was a United States Navy battleship, the lead ship of her class. Named for New York State, she was designed as the first ship to carry the 14-inch (356 mm)/45-caliber gun.

Entering service in 1914, she was part of the U.S. Navy force which was sent to reinforce the British Grand Fleet in the North Sea near the end of World War I. During that time, she was involved in at least two incidents with German U-boats, and is believed to have been the only US ship to have sunk one in the war, during an accidental collision in October 1918. Following the war, she was sent on a litany of training exercises and cruises in both the Atlantic and the Pacific, and saw several overhauls to increase her armament, aircraft handling and armor.

She entered the Neutrality Patrol at the beginning of World War II, and served as a convoy escort for ships to Iceland and Great Britain in the early phase of the war. She saw her first combat against coastal artillery during Operation Torch around Casablanca in North Africa, and later became a training ship. Late in the war, she moved to the Pacific, and provided naval gunfire support for the invasion of Iwo Jima and later the invasion of Okinawa. Returning to Pearl Harbor for repairs until the end of the war, she was classified obsolete and was chosen to take part in the Operation Crossroads nuclear weapon tests at Bikini Atoll in 1946. She survived both explosions, and the effects of radiation on the ship were studied for several years. She was eventually sunk as a target in 1948. She received three battle stars for her service.