Revell 03856 Sikorsky CH-53 GS/G 1/48

Revell 03856 Sikorsky CH-53 GS/G 1/48

Plastikowy model do sklejania. Nie zawiera kleju ani farb.

Sikorsky CH-53 Sea Stallion – amerykański ciężki śmigłowiec transportowy. Swoimi wymiarami i przeznaczeniem przypomina CH-47 Chinook. Jest on w stanie przenosić np. haubice M198 lub samochody Humvee. Często bywa określany mianem „latającego dźwigu”. Stosuje się go również do akcji ratunkowych i desantowych. Posiada rampę załadunkową, dzięki której na jego pokładzie można umieścić np. samochód terenowy M151. W 1959 Korpus Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych rozpisał przetarg na śmigłowiec transportowy. Maszyna musiała spełniać wiele restrykcyjnych norm: mieć możliwość swobodnego wodowania, posiadać rampę załadunkową, cechować się możliwością przenoszenia ciężkiego sprzętu oraz w razie potrzeby zamiast funkcji transportowej móc przewieźć oddział żołnierzy. Przetarg wygrała firma Sikorsky Aircraft Corporation z maszyną o nazwie S-65 i już w 1962 r. Piechota Morska złożyła zamówienie na nią.

W wyniku nieudanej próby odbicia zakładników z ambasady USA w Teheranie w 1980 (operacja Orli Szpon) jeden RH-53D utracono, a pięć pozostawiono w Iranie (Irańczycy dysponowali wcześniej sześcioma RH-53D).

Większość CH-53D US Marines zastąpiły nowe CH-53E Super Stallion, ale ostatnie egzemplarze D wykorzystywano jeszcze w 2012 roku, ostatni lot operacyjny w Afganistanie CH-53D wykonały 20 sierpnia 2012.[1] Ich zadania przejmują też nowe hybrydowe MV-22B Osprey, ale dla zastąpienia CH-53E zaplanowano nowy wariant CH-53K. USAF wycofała ostatni ze swoich MH-53 Pave Low w 2008 roku. US Navy z 30 RH-53D sześć utraciła w 1980 roku, trzy inne w wypadkach, od 1986 zastępowały je MH-53E. Dzięki prowadzonemu przez Niemcy programu modernizacji swoich CH-53, około 60 sztuk pozostanie w służbie do 2030 roku, w 2012 roku zdecydowano także o przeniesieniu wykorzystywanych dotychczas przez wojska lądowe Stalionów do Luftwaffe. Izrael utrzymuje w służbie około 33 CH-53 z 51 pozyskanych egzemplarzy, w tym dwa odkupiono od Austrii, cztery sprzedano Meksykowi, zmodernizowane siłami własnego przemysłu lotniczego.