Hobby Boss 82929 48N6E of 5P85S TEL S-300PMU SA-10 GRUMBLE 1/72

Hobby Boss 82929 48N6E of 5P85S TEL S-300PMU SA-10 GRUMBLE 1/72

Plastikowy model do sklejania. Zestaw modelarski nie zawiera kleju ani farb.

S-300 (nazwa sprawozdawcza NATO SA-10 Grumble) to seria rosyjskich systemów rakiet ziemia-powietrze dalekiego zasięgu produkowanych przez NPO Almaz, opartych na początkowej wersji S-300P. System S-300 został opracowany do obrony przed samolotami i pociskami manewrującymi dla sowieckich Sił Obrony Powietrznej. Kolejne warianty zostały opracowane do przechwytywania rakiet balistycznych.

System S-300 został po raz pierwszy wdrożony przez Związek Radziecki w 1979 roku, zaprojektowany do obrony powietrznej dużych obiektów przemysłowych i administracyjnych, baz wojskowych i kontroli przestrzeni powietrznej przed wrogimi samolotami uderzeniowymi. System jest w pełni zautomatyzowany, choć możliwa jest również ręczna obserwacja i obsługa.

S-300PS/S-300PM (nazwa sprawozdawcza NATO SA-10D/E) został wprowadzony na rynek w 1985 roku i jest jedyną wersją, która została wyposażona w głowicę nuklearną. W modelu tym wprowadzono nowoczesne pojazdy TEL oraz mobilne radary i stanowiska dowodzenia, które bazowały na ciężarówce MAZ-7910 8×8. Model ten zawierał również nowe pociski 5V55R, które zwiększyły maksymalny zasięg ostrzału do 90 km i wprowadziły tryb naprowadzania terminala semi-active radar homing (SARH). Radar dozorowania tych systemów został oznaczony jako 30N6. W tej wersji wprowadzono również rozróżnienie między samobieżnymi i holowanymi TEL. Holowany TEL jest oznaczony jako 5P85T. Mobilne TEL to 5P85S i 5P85D. 5P85D był „podrzędnym” TEL, kontrolowanym przez „główny” TEL 5P85S. „Master” TEL jest rozpoznawalny dzięki dużemu kontenerowi na sprzęt za kabiną; w "slave" TEL obszar ten nie jest zamknięty i służy do przechowywania kabli lub opon zapasowych.

The S-300 (NATO reporting name SA-10 Grumble) is a series of Russian long range surface-to-air missile systems produced by NPO Almaz, based on the initial S-300P version. The S-300 system was developed to defend against aircraft and cruise missiles for the Soviet Air Defence Forces. Subsequent variations were developed to intercept ballistic missiles.

The S-300 system was first deployed by the Soviet Union in 1979, designed for the air defence of large industrial and administrative facilities, military bases, and control of airspace against enemy strike aircraft. The system is fully automated, though manual observation and operation are also possible.

The S-300PS/S-300PM (NATO reporting name SA-10D/E) was introduced in 1985 and is the only version thought to have been fitted with a nuclear warhead. This model saw the introduction of the modern TEL and mobile radar and command-post vehicles that were all based on the MAZ-7910 8×8 truck. This model also featured the new 5V55R missiles which increased maximum engagement range to 90 km and introduced a terminal semi-active radar homing (SARH) guidance mode. The surveillance radar of these systems was designated 30N6. Also introduced with this version was the distinction between self-propelled and towed TELs. The towed TEL is designated 5P85T. Mobile TELs were the 5P85S and 5P85D. The 5P85D was a "slave" TEL, being controlled by a 5P85S "master" TEL. The "master" TEL is identifiable thanks to the large equipment container behind the cabin; in the "slave" TEL this area is not enclosed and is used for cable or spare tyre storage.